بررسی تاثیر تمرینات بدنی، ذهنی و ترکیبی بر اختلالات تعادلی سالمندان مرد مبتلا به پارکینسون

پارکینسون اختلالی مزمن در مغز است که روی حرکات بدن تاثیر می گذارد. در بیماری پارکینسون ، تحلیل تدریجی نورون هایدوپامینرژیک جسم سیاه که باعث کاهش دوپامین در عقده های قاعده ای مغز می شود، سبب کاهش مهار نوورون های استیلکولینرژیک در جسم مخطط و تحریک پذیری نسبی استیل کوولین می شود. عدم تعادل بین دوپامین و استیل کولین موجب لرزشو سختی عضلات و ناتوانی در حفظ تعادل و انجام حرکت غیر طبیعی می شود . هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات بدنی، ذهنی و ترکیبی بر اختلالات تعادلی سالمندان مرد مبتلا به پارکینسون بود. نمونه آماری تحقیق ۴۰ نفر بیمار مرد پارکینسون ۵۵-۷۰ ساله بودند که در ۰ گروه ده نفره (تمرینات بدنی، ذهنی، ترکیبی و کنترل) تقسیم بندی شده بودند. شرکت کنندگان تحقیق،آزمونهای مورد نظر را یک بار در پیش آزمون و یک بار در پس آزمون با دوره تمرینی ۸ جلسه ی ۴۵ دقیقه ای در گروه های تمرینیخود انجام دادند. برای سنجش تعادل از آزمون صفحه نیرو جهت ارزیابی تعادل در وضعیت ایستا استفاده شد. نتایج تحلیل واریانسنشان داد درجابجایی مرکز فشار روی محور X و Y بین گروه تمرینات بدنی، ذهنی، ترکیبی و کنترل تفاوت معناداری در پس آزمونوجود داشت و بطوری که در گروه تمرینات ترکیبی بهبود بیشتری نسبت به گروه بدنی و گروه بدنی بهتر از گروه ذهنی بود. در گروهکنترل نیز تفاوتی مشاهده نگردید. همچنین افرادی که در گروه تمرینات ترکیبی بودند، تفاوت معناداری در پیش آزمون و پسآزمون نشان داد که حاکی از بهبود بیشتر تعادل در این گروه بود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت تمرینات ترکیبی نسبت به تمرینات بدنی و ذهنی تاثیر گذاری بیشتری بر تعادل بیماران پارکینسونی دارد. بر همین اساس جهت بهبود بیماران پارکینسونی در مراکزدرمانی و بیمارستانها پیشنهاد می گردد از متخصصین تربیت بدنی که از تمرینات بدنی و ذهنی و ترکیبی آگاهی دارند استفاده شود

Keywords:

تمرینات بدنی , تمرینات ذهنی , تمرینات ترکیبی , تعادل , سالمندان , پارکینسون.