تاثیر محلول پاشی ساکارز و گلوتامین بر ارزش غذایی بذر در سه لاین باقلا

باقلا گیاهی از خانواده حبوبات است که با داشتن بیشترین مقدار پروتئین ذخیره ای، به عنوان یک منبع پروتئین ارزانقیمت محسوب می گردد. در این مطالعه اثر تغذیه برگی ساکارز و آمینواسید گلوتامین، هرکدام به تنهایی یا در ترکیب بایکدیگر بر عملکرد، اجزای عملکرد و پارامترهای بیوشیمیایی بذر ارقام داری تانن (برکت و شادان) و بدون تانن (مهتا) موردسنجش قرارگرفت. از گلوتامین با غلظت ۲۰۰ میلی گرم بر لیتر و از ساکارز با غلظت ۵۰۰۰ میلی گرم بر لیتر به صورتمحلول پاشی در سه نوبت شامل شروع گل، شروع تشکیل غلاف و مرحله پرشدن غلاف، استفاده شد. نتایج حاصله نشان دادکه بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدان در تیمار مهتا + گلوتامین دیده شد که به طور معنی داری نسبت به رقم مهتا شاهدبرتر بود ولی با تیمار مهتا+تغذیه توام اختلاف معنی داری نداشت. در دو رقم دیگر یعنی برکت و شادان، تیمارهای بکاررفتهنتوانست افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی را نسبت به شاهد این ارقام ایجاد نماید. بیشترین مقدار نشاسته در رقم برکت+ساکارزدیده شد که اختلاف معنی داری با رقم شادان+گلوتامین نداشت. از نظر میزان پروتئین، رقم شادان +تغذیه توام بیشترینمقدار را نشان داد که بطور معنی داری از تمامی تیمارهای دیگر برتر بود.

Keywords:

باقلا , آمینواسید , ارزش غذایی , نشاسته , پروتئین , گلوتامین , ساکارز