اثربخشی توانبخشی شناختی بر توانایی خواندن کودکان مبتلا به نارساخوانی

اختلال نارساخوانی به عنوان یکی شایع ترین اختلالات یادگیری در دوران ابتدایی شناساییشده است که توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب نموده است. هدف از انجامپژوهش حاضر اثربخشی توانبخشی شناختی بر توانایی خواندن کودکان مبتلا به نارساخوانیدر شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروهکنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مبتلا به اختلال نارساخوانی مدارسابتدایی شهرستان اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ بود که از میان آنها تعداد ۳۰نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشو کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارجمع آوری اطلاعات شامل آزموناختلال خواندن و نارساخوانی بود. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای طی یکماه تحت توانبخشی شناختی قرار گرفت و گروه کنترل توانبخشی دریافت نکردند. یافته هابا استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. با کنترل اثرات پیش آزموننتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که توانبخشی شناختی به تفاوت معنادار بین خرده مقیاسهای گروه آزمایش و کنترل منجر شده است. به عبارت دیگر توانبخشی شناختی بر بهبودتوانایی خواندن کودکان مبتلا به نارساخوانی منجر شده است. با عنایت به نتایج بدست آمدهمی توان در مراکز درمانی از توانبخشی شناختی در جهت بهبود عملکرد دانش آموزاننارساخوان استفاده نمود.

Keywords:

توانبخشی شناختی , توانایی خواندن , نارساخوانی