طرح مساله در تاریخ محیط زیست

تبعات زیانبار بحران های محیط زیستی، لزوم توجه بیشتر به عوامل و دلایل ایجاد این بحران ها و دریافت راه حلی برای برونرفت از آنها را پیش کشیده است. در این میان نه تنها علوم تجربی، بلکه علوم انسانی و از جمله تاریخ به دنبال بررسیعلل و دلایل ایجاد این بحران ها و تبیین مهم ترین مسائلی هستند که این بحران ها برای انسان ایجاد کرده است. مساله یابییکی از نخستین مراحل بررسی های علمی و از جمله بررسی های تاریخی در مورد محیط زیست به شمار می رود؛ اما با توجه بهقدمت نه چندان طولانی مطالعات تاریخ محیط زیست در جهان و به ویژه عمر بسیار کوتاه این دست از مطالعات در ایران،امکان مساله یابی موضوعات محیط زیستی و اولویت بندی آنها برای پژوهشگران تاریخ به عنوان یک دشواره به حساب میآید. این مقاله با عطف به همین وضعیت در پی ارائه و پیشنهاد روشی برای مساله یابی دقیق تر در پژوهش های تاریخ محیطزیست است و نشان می دهد که با بهره گیری از علومی که به نحوی با محیطزبست در تماس هستند و با استفاده از داده هاییکه پژوهش های تجربی و میدانی به ویژه تحقیقات جامعه شناسان، محققان محیط زیست، علوم رفتاری و تربیتی از طریقپرسشنامه، مصاحبه و ... گردآوردهاند، میتوان مهم ترین مسائل کنونی محیط زیست را شناخت. این مقاله به صورت موردی،با تمرکز بر مباحث مربوط به آموزش محیط زیست، نشان می دهد که پژوهش های مرتبط با آموزش محیط زیست به ویژه سهسطح دانش، بینش و مهارت چگونه اصلی ترین مسائل این حیطه را نشان می دهند و زمینه را برای پژوهشگر تاریخ جهتبررسی تاریخی فراهم می آورند

Keywords:

طرح مساله , محیط زیست , پژوهش تاریخی , دانش , بینش , مهارت.