چالشهای اساسی استفاده از حسگرهای زیستی برای اندازه گیری دستیابی زیستی فلزات سنگین

فلزات سنگین فلزات به عنوان مهمترین آلاینده های معدنی بر خلاف آلاینده های آلی تجزیه شیمیایی و بیولوژیکی نمیشوند. در مطالعات مربوط به فلزات سنگین مقادیر کل این فلزات تنها شاخصی از آلوده بودن منطقه به فلزات سنگین است در حالی که به منظور بررسی اثرات آنها باید شکلهای مختلف و مقادیر قابل جذب و دستیابی زیستی فلزات سنگین تعیین شود. روشهای مرسوم در سنجش مقادیر قابل دستیابی زیستی فلزات سنگین ضمن صرف هزینه بالا موجب ورود برخی مواد شیمیایی مضر به محیط زیست میشود. حسگرهای زیستی ابزارهایی هستند که علاوه بر صرفه اقتصادی دوستدار محیط زیست بوده و معایب روشهای شیمیایی را ندارند. با این وجود این روشها با چالشهای در خصوص استقرار ایمن، ماندگاری و عملکرد تحلیلی رو به رو هستند.

Keywords:

دستبابی زیستی , فلزات سنگین , حسگرهای زیستی