جامعه دانشجوئی، کرونا، تاب آوری
Publish place: 2nd National Conference on Student-Life Issues: A Focus on Leisure Time, Resilience and Health
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 221
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AFLTRH01_052
تاریخ نمایه سازی: 6 آبان 1401
Abstract:
شیوع بیماری کرونا تقریبا همه نمادها و فعالیت ها را در جهان تحت تاثیر خود قرارداده است. دانشگاه ها ازجمله اولین مراکزی بود که به دلیل شیوع فعالیت های حضوری خود را به حالت نیمه تعطیل درآوردند. به دلیل آثار و پیامدهای گوناگون این بیماری بر اقتصاد، سیاست، اقلیم، فرهنگ، خانواده و ساختارهای اجتماعی در مقیاس بین المللی و ملی به تعبیر برخی، مهم ترین حادثه جهان پس از جنگ جهانی دوم است و آثار و پیامدهای آن با هیچ یک از اپیدمی ها و اتفاقات نظیر یازده سپتامبر، وقایع خاورمیانه یا ابتلا، سارس، ایدز و ظهور و افول داعش و... قابل مقایسه نیست کرونا کارکردهای آشکار، پنهان، خواسته و ناخواسته بسیاری به همراه داشت. از همان روزهای اول اپیدمی کرونا موضوع نحوه ادامه کار دانشگاه ها در شرایط شیوع مهم ظاهر شد؛ تغییر شیوه کار و عدم استمرار فعالیت مبتنی بر حضور فیزیکی یک تغییر بود، تغییر بزرگ و مهم که همیشه مخالفین و موافقان خود را دارد و گاه حتی دشمنان خود. برخی اساتید آمادگی روش های نوین را نداشتند، زیرا زیرساخت ها آماده نبود؛ زیرا یک شوک ناگهانی بود، دانشجویانی بودند که شرایط دسترسی یا حتی ابزارهای حداقلی مانند گوشی اندروید یا شبکه مخابراتی پایدار و اینترنت استاندارد نداشتند، از طرفی اساتیدی بودند که در عمر بابرکت خود از فضای مجازی و وسایل کمک آموزشی استفاده نکرده بودند؛ اما این ها اکثریت نبودند و کرونا کار خودش را کرد «سازگاری اجباری با شرایط شیوع». روسای برخی دانشگاه ها با درک درست شعار «دانشگاه تعطیل نیست»؛ بلکه تنها تغییر روش و رویکرد از آموزش حضوری به مجازی اتفاق افتاده است را مطرح کردند. کرونا در کنار هزاران پیامد منفی برخی کارکردهای مثبت هم داشت و به نوعی انقلابی در روش های چند صدساله آموزش را رقم زد.استادان به عنوان نخبگان و گروه مرجع جامعه با این تحول تازه کنار آمدند و انطباق یافتند. محدودیت های کرونا یک رویداد تاریخی برای مدیران دانشگاه ها به ویژه معاونت های دانشجوئی است تا ایده های مربوط به پدافند غیرعامل دانشجوئی و موضوع تاب آوری جوامع دانشگاهی و دانشجوئی در برابر بحران ها و تهدیدهای گوناگون ازجمله اپیدمی و سایر شرایط بحرانی را در سرلوحه برنامه و اقدامات خود داشته باشند. به نظر می رسد لازم است تهیه «اطلس دانشجوئی» در دانشگاه های جامع و مادر هر استان و با همکاری کمسیون دانشجوئی و سایر دانشگاه ها برای چنین شرایطی مفید و لازم به نظر می رسد و دانشگاه ها به زودی باید میزبان دانشجویان در شرایط باشند و دوران تازه ای در زیست بوم دانشجوئی آغاز خواهد شد.
Keywords:
Authors
اسداله نقدی
دانشیار جامعه شناسی دانشگاه بوعلی سینا
محبوبه روئین تن
کارشناس ارشد پژوهش اجتماعی و کارشناس حقوق