تاثیر تدریس زیبایی شناسانه بر نگرش نسبت به مدرسه در دانش آموزان پایه پنجم مدارس شهرستان ساوجبلاغ در سال تحصیلی ۹۶-۹۷

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تدریس مبتنی بر زیبایی شناسی بر نگرش نسبت به مدرسه دانش آموزان انجام گرفت. این پژوهش از نظر راهبرد اصلی؛ کمی و از نظر تکنیک تحلیلی؛ نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پایه پنجم مدارس شهرستان ساوجبلاغ در سال تحصیلی ۹۶-۹۷ بودند. روش نمونه گیری از نوع تصادفی بود و دانش آموزان انتخاب شده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. حجم نمونه با استفاده از جدول کوهن (۱۹۸۶) با در نظر گرفتن ۰/۵۰ = α، تعیین گردید و تعداد افراد نمونه در هر گروه برابر با ۱۴ نفر و در مجموع ۲۸ نفر انتخاب شد. درس مطالعات اجتماعی در گروه آزمایش با روش تدریس زیبایی شناسانه و در گروه کنترل با روش تدریس متداول در مدارس، مورد آموزش قرار گرفت. جهت سنجش نگرش نسبت به مدرسه، از پرسشنامه نگرش نسبت به مدرسه (SAAS-R) مک کوچ (۲۰۰۳) با پایایی ۰/۹۷ = α استفاده گردید و روایی آن را با محاسبه ی همبستگی هر گویه با نمره ی کل بین ۰/۵۴ تا ۰/۶۴ به دست آمد. نتیجه تحلیل نشان داد پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، اثر عامل بین آزمودنی ها بر متغیر وابسته نگرش کلی نسبت به مدرسه، نگرش به معلم و کلاس، انگیزش / خودنظم دهی، نگرش به مدرسه، ادراک خود تحصیلی و ارزش گذاری هدف ها معنی دار است و باعث تفاوت بین نگرش به مدرسه و مولفه های پنجگانه آن در دو گروه کنترل و آزمایش می شود. یافته تحقیق حاضر ضرورت توجه به تدریس زیبایی شناسانه و اثرات مثبت آن در مدارس را آشکار نمود.

Keywords:

خودپنداری تحصیلی , نگرش نسبت به مدرسه , ارزش گذاری هدف های مدرسه , انگیزش خود نظم دهی