مقایسه نگرش معلمان اول ابتدایی در ارتباط با یادگیری درس ریاضی دانش آموزان با تجارب آموزش I-Math و دانش آموزان عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نگرش معلمان اول ابتدایی در ارتباط با یادگیری درس ریاضی دانش آموزان با تجارب آموزش آی مت و دانش آموزان عادی، در سال ۱۳۹۹ انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی و علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل ۵۵ نفر از معلمان رسمی و قراردادی دوره ابتدایی بود. بر اساس فرمول کوکران، ۴۸ نفر از معلمان، به روش نمونه گیری تصادفی، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه های عملکرد تحصیلی مقیمی، اشتیاق به تحصیل وانگ و همکاران، سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده، خودکارآمدی تحصیلی مظاهری، یادگیری تحصیلی و اعتماد به نفس دانش آموزان محقق ساخته بوده است. محاسبه ی پایایی با روش آلفای کرونباخ و روایی محتوایی آن توسط خبرگان و اهل فن مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و از آمار استنباطی (معادلات ساختاری و تی تست مستقل) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده عدم وجود تفاوت معنادار در میان نگرش معلمان و توانایی یادگیری، اعتماد به نفس، خودکارآمدی، اشتیاق به مدرسه و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان اول ابتدایی بود و تنها در شاخص عملکرد تحصیلی در میان دانش آموزان استفاده کننده از آی مت و عادی تفاوت معناداری وجود داشت.

Keywords:

توانایی یادگیری , موسسات آموزشی آی مت , نگرش معلمان