اثربخشی موسیقی درمانی گروهی فعال بر حافظه فعال و پیشرفت ریاضی دانش آموزان کلاس اول تا چهارم شهر قم ۹۸-۱۳۹۷

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی موسیقی درمانی گروهی فعال بر حافظه فعال و پیشرفت ریاضی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اختصاصی ریاضی انجام شده است. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اختصاصی ریاضی بود که در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ در پایه اول تا چهارم مشغول به تحصیل بودند (۵۶۰ نفر) و به مرکز دولتی اختلالات یادگیری اختصاصی شهر قم در منطقه دو و چهار مراجعه نمودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد ۲۵ دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد (گروه آزمایش ۱۰ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر). به منظور گرداوری اطلاعات از خرده مقیاس حافظه فعال در آزمون وکسلر که شامل خرده آزمون های فراخنای ارقام مستقیم و معکوس، توالی حرف – عدد و محاسبه عددی می باشد و آزمون معلم ساخته ریاضی جهت بررسی پیشرفت ریاضی دانش آموزان و آزمون وکسلر جهت بررسی میزان هوش آن ها استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد موسیقی درمانی می تواند باعث بهبود توالی حرف – عدد، محاسبه عددی و پیشرفت ریاضی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اختصاصی ریاضی شود اما در بهبود فراخنای ارقام مستقیم و معکوس این کودکان تاثیر چندانی نداشت... موسیقی درمانی گروهی فعال، در گروه های دونفری در طول ۸ هفته و طی جلسات ۳۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد وگروه گواه روال معمول خود را ادامه داد. تجزیه وتحلیل اطلاعات نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته های این پژوهش نشان داد که موسیقی درمانی گروهی فعال بر حافظه فعال، توالی عدد-حرف، محاسبه و پیشرفت ریاضی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اختصاصی ریاضی تاثیر مثبت و معنادار داشته است (p=۰/۰۰۰) اما بر فراخنای ارقام بی اثر بوده است. بر اساس نتایج پژوهش حاضر موسیقی درمانی گروهی فعال می تواند به عنوان یکی از شیوه های توان بخشی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اختصاصی ریاضی استفاده گردد.

Keywords:

موسیقی درمانی گروهی فعال , اختلال اختصاصی یادگیری ریاضی , حافظه فعال , پیشرفت ریاضی , عملکرد ریاضی