طراحی الگوی پیشگیری از جرم در صنعت بیمه ایران

پیشگیری از بزهکاری از مهمترین کارهای سیاست جنایی است که با توسل به اقدام های غیرقهر آمیز در صدد ازبین بردن عوامل فردی،محیطی و وضعی جرم زا و نیز گرایش به بزهکاری است.سیاستگذاران جنایی برهمین اساس از رهگذر تصویب مقررات متعدد در سطح های مختلف فرا تقنینی و فرو تقنینی به آن توجه کرده اند. در گستره حقوق ایران، موسسان قانون اساسی نیز در قالب اصول متعدد، ازیکسو از شماری از تدابیر و اقدام های پیشگیرانه سخن به میان آورده اندو از سوی دیگر،پیش بینی ساختاروتشکیلات و چگونگی به اجرا درآمدن پیشگیری از جرم را به قانونگدار تکلیف کرده اند.آنچه در این پژوهش به بررسی آن تحت عنوان سئوال اصلی تحقیفق پرداخته شده است:آیا می توان برای پیشگیری از جرائم در صنعت بیمه مدلی طراحی کرد، روش تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و تکنیک دلفی می باشد که تعداد ۴۰ نفر از کارشناسان پژوهشکده بیمه مرکزی ایران،معاونین فنی شرکتهای بیمه، قضات دادگستری و کارشناسان تصادفات ناجا و اساتید دانشگاه به عنوان مطلعین بصورت اشباع نظری با استفاده از ابزار پرسشنامه و بصورت مصاحبه عمیق نیمه سازمان یافته انجام شد نتایح نشان دادند:که در طراحی مدل عوامل تاثیرگذار در پیشگیری از جرائم در حوزه بیمه به دو دسته درون سازمانی به ترتیب عوامل تخصص، تعهد ونظارت رسمی وعیر رسمی بر شرکتهای بیمه وعوامل برون سازمانی به ترتیب فراوانی نقص قوانین، عدم همکاری سازمانها با شرکت های بیمه وفقر فرهنگی مردم در حوزه بیمه عوامل تاثیرگذار در مدل پیشگیری از جرائم در صعنت بیمه می باشند ومدل حاضر مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

جرائم بیمه ای , پیشگیری از جرم در بیمه , فقر فرهنگی مردم در بیمه