تاثیر ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی بر اجتناب مالیاتی

ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی را می توان سرمایه گذاری کمتر یا بیشتر از حد نیاز در نیروی انسانی دانست. این مقاله در صدد است تا تاثیری که ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی، بر اجتناب مالیاتی شرکتها می گذارد را بصورت تجربی بررسی نماید. به منظور آزمون فرضیه پژوهش، نمونه ای متشکل از ۱۹۰ شرکت با استفاده از روش غربالگری از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۹ انتخاب گردید و از مدل رگرسیونی حداقل مربعات معمولی استفاده شد. نتایج نشان میدهد که ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی تاثیر معناداری بر اجتناب مالیاتی شرکتها ندارد. این نتیجه به این معنی است که مدیران شرکتهای فعال در بازار سرمایه ایران در دوره زمانی این پژوهش برای تصمیم گیری راجع به اجتناب مالیاتی، توجه خاصی به ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی ندارند و ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی، تصمیم مدیران مبنی بر اجتناب مالیاتی را تضعیف یا تشدید نمی کند. تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که مساله «رقابت در بازار محصول» بعنوان یک حلقه ارتباطی بین دو متغیر «ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی انسانی» و «اجتناب مالیاتی شرکتها» عمل می کند. چنانچه بازار حالت رقابتی نداشته باشد، این حلقه ارتباطی مفقود شده و ارتباطی بین این دو متغیر قابل تصور نخواهد بود. این موضوعی است که تا کنون در ادبیات و مبانی نظری به آن توجه نشده بود.

Keywords:

کارایی سرمایه گذاری , سرمایه گذاری در نیروی انسانی , اجتناب مالیاتی , رقابت در بازار محصول