بررسی و شناسایی موانع اجرای مدیریت دانش در سازمان های دولتی (مطالعه موردی:شهرداری تهران)

در محیط رقابتی جهانی حال حاضر، مدیریت دانش به عنوان ابزاری توانمند جهت حفظ موقعیت رقابتی و مدیریت نوآوری و عامل کلیدی برای بقا در سازمانها تلقی گردیده است. به دلیل داشتن پتانسیل مناسب تاکنون مدیریت دانش در شرکتهای خصوصی جهت پیاده سازی و اجرا مطرح گردیده است و سازمان های دولتی کمتر به آن توجه نموده اند. در موسسات دولتی با توجه به بی معنا بودن رقابت چندان به موضوع مدیریت دانش توجه نشده است، ولی با توجه به پیشرفت سازمانهای دولتی در سایر کشورها و ارتباطات بین المللی در بین سازمان های جهان که به نوعی جهانی سازی تجارت و ارتباطات هم به آن گفته می شود باعث می شود تا ناخواسته سازمانهای دولتی در کشور بسوی ایجاد سازمان های دانش محور روی آورند. تحقیقات دانشگاهی و علمی صورت گرفته بر سازمانهای دولتی که در آنها مدیریت دانش نهادینه شده است نشان دهنده عملکرد موفق و بازدهی بالای آن سازمان ها می باشد. نبود فضای رقابتی در بین سازمانهای دولتی دلیلی برای عدم توجه به مقوله مدیریت دانش نیست. سازمانهای دولتی باید با مقایسه بین وضعیت کنونی و گذشته خود سعی در بهبود ارائه خدمات به ارباب رجوع نموده و تلاش کنند تا فرآیندهای درونی خود را به نحو اثربخشی انجام دهند. مدیریت دانش با تسهیم دانش در سازمان و به حافظه سپردن دانش افراد در حافظه سازمانی می تواند کارکنانی دانشی بار آورد که پاسخگوی نیاز مراجعین خود باشد. مراجعینی که روز به روز آگاه تر می شوند و توقعات بالاتری را از سازمانها دارند. در چنین فضایی خلق و مبادله دانش یک فاکتور اساسی در سازمانهای دولتی برای ارائه خدمات بهتر و تصمیم گیری های منطقی تر می باشد. از همین رو در این پایان نامه براساس ادبیات موضوع موجود، عوامل کلیدی در اجرای مدیریت دانش شناسایی گردید و با توجه به میزان اهمیت آنها از دید سازمانهای دولتی، موانع پیاده سازی مدیریت دانش شناسایی شد. همچنین با مراجعه به مدیران ارشد سازمان دولتی شهرداری تهران و جمع آوری نظرات آنها در مورد اهمیت فاکتورهای اجرایی مدیریت دانش، موانع عمده اجرا یا پیاده سازی مدیریت دانش در آنها شناسایی و ترکیب بندی شده است.

Keywords:

دانش , مدیریت دانش , سازمانهای دولتی