رابطه خودکارآمدی با اضطراب اجتماعی دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری و نقش واسطه ای عزت نفس

با توجه به مشکلات زیاد دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی با اضطراب اجتماعی و نقش میانجی عزت نفس در دانش آموزان ابتدائی کلاس پنجم دارای اختلال یادگیری انجام شد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر کلاس پنجم مدرسه ای در شهر تبریز بود که به شکل نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. و نمونه ای به حجم ۲۰۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و پرسشنامه های مشکلات یادگیری کلورادو، خودکارامدی شرر ، عزت نفس روزنبرگ و اضطراب اجتماعی لیبو ویتز اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیونی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که خودکارآمدی بر اضطراب اجتماعی تاثیر معناداری دارد و عزت نفس این رابطه را میانجی گری می کند. براساسی نتایج پژوهش حاضر، خودکارآمدی با نقش واسطه ای عزت نفس می تواند منجر به کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری شود؛ بنابراین ضروری است که اقدامات لازم جهت افزایش عزت نفس و خودکارآمدی در دانش آموزان با ناتوانی یادگیری صورت گیرد تا از اضطراب اجتماعی آنها کاسته شود.

Keywords:

اختلال یادگیری , اضطراب اجتماعی , خودکارآمدی , عزت نفس