بررسی سبک زبانی در منظومه کوش نامه از ایران شاه ابن ابی الخیر

در بررسی سبک زبانی نحوه به کار گیری لغات، ترکیبات، استفاده از قواعد دستور زبان فارسی، همچنین به کار گیری صنایع ادبی از سوی نویسنده مورد توجه قرار می گیرد.ایرانشاه با بهره گیری از مهارت های زبانی و استفاده هنرمندانه از آن توانسته است منظومه حماسی بسراید. این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی گرد آوری شده است. تایج تحقیق حاکی از آن است که ایرانشاه ابن ابی الخیر توانسته است از واژه های پهلوی در آثار خود استفاده نماید و به انواع فعل ها از جمله ساده، پیشوندی، مجهول ، مرکب و از جهت تعدد معنی و گذرا کردن افعال در منظومه خود پرداخته است و ضمیر های متنوع مانند ضمیر مشترک و استعمال هر یک از آن ها به جای یکدیگر موجب غنی تر شدن سبک او گردیده است و در مقوله صفت توانسته از صفت های تفضیل برای مقایسه دو امر استفاده نماید و در مقوله اسم به جمع بستن کلمات به صورت ها و ان اشاره شده است.

Keywords:

سبک شناسی , محور زبانی , کوشنامه , ایرانشاه بن ابی الخیر