بررسی مقایسه ای تاثیر آموزش ذهن آگاهی و آموزش مثبت نگر بر سبک های حل مساله در مردان وابسته به مواد

هدف: مقایسه اثربخشی آموزش ذهن آگاهی و آموزش مثبت نگر بر سبک های حل مساله در مردان وابسته به موادروش تحقیق : از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان وابسته به مواد مراجعه کننده به مرکز اقامتی ترک اعتیاد اسلام شهر به تعداد ۱۲۳نفر در سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه ای به حجم ۴۰نفر ( ۲۰نفر برای هر گروه) به روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن ملاک های ورود به مطالعه، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. یک گروه آزمایش آموزش مثبت نگر مثبت نگر سلیگمن، رشید و پارکز (۲۰۰۶) را دریافت کردند که در ۱۴جلسه ۹۰دقیقه ای به مدت ۷هفته (هر هفته ۲جلسه) برگزار شد، گروه آزمایش دوم آموزش ذهن آگاهی کابات زین (۲۰۰۳) را دریافت کردند که در ۸ جلسه ۶۰دقیقه ای به مدت ۴هفته (هر هفته ۲جلسه) برگزار شد. دوره پیگیری یک ماهه در هر دو گروه نیز بررسی شد. پرسشنامه سبک های حل مساله کسیدی و لانگ(۱۹۹۶)، به عنوان ابزار گردآوری اطلاعات استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند.دستاوردهای تحقیق: نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که آموزش ذهن آگاهی و نیز مثبت نگری بر سبک حل مساله کارآمد و سبک حل مساله ناکارآمد تاثیر معنی داری دارد. نتایج پژوهش، نشان داد که آموزش مثبت نگری نسبت به ذهن آگاهی بر افزایش سبک حل مساله کارآمد و کاهش سبک حل مساله ناکارآمد اثربخش تر است ، در نتیجه محققین و مداخله گران حوزه درمان، می توانند از روش آموزش مثبت نگر در موقعیت های متناسب استفاده کنند.

Keywords:

آموزش ذهن آگاهی , مثبت نگری , سبک حل مساله