آسیب شناسی سیاستهای پولی در اقتصاد ایران

سیاست پولی از جمله مهمترین سیاست های سمت تقاضا است که توسط بانک مرکزی اعمال می شود. بنابر ماده ۱۰ قانون پولی بانکی جمهوری اسلامی ایران در بند الف بانک مرکزی »مسئول تنظیم و اجرای سیاست پولی و اعتباری، بر اساس سیاست کلی اقتصادی کشور« شناخته شده است و در بند ب هدف آن »حفظ ارزش پول و موازنه پرداخت ها و تسهیل مبادلات بازرگانی کمک به رشد اقتصادی کشور« عنوان شده است . تحقیق حاضر بر همین اساس با هدف بررسی سیاست پولی کشور و آسیب های ناشی از آن بر متغییرهای وابسته آن پرداخته است . متغییرهای وابسته مورد بررسی در این پژوهش توزیع درآمد، تورم، سود بانکی و اوراق مشارکت ، نرخ تسهیلات و اعتبارات و وضعیت مسکن می باشد. . به این منظور، تلاش می شود با استفاده از مطالعات کتابخانه ای با رویکرد تحلیلی -توصیفی به شناسایی و تحلیل وضع موجود پرداخته می شود. نتایج نشان داد که سیاست گذاری پولی برای کنترل رشد نقدینگی و نیز دستیابی به ثبات قیمت ها باید بر کنترل رشد پایه پولی تاکید بیشتری داشته باشد. رشد بی رویه عملیات بانکی ، عدم کنترل و نظارت بر موسسات پولی و اعتباری غیرمجاز و عدم رعایت مقررات احتیاطی در بازار پول وجود دارد. گسترش و افزایش سهم ضریب فزاینده نقدینگی در طول زمان موجب افزایش و ماندگاری تورم در کشور شده است . مدیریت منابع نفتی به درستی انجام نمی شود و تزریق آنها به بازار و در نتیجه رشد دارایی خارجی بانک مرکزی و نیز ضعف ساختارهای مالی بانک های کشور را در پی داشته است . نرخهای سود بانکی بدون توجه کافی به شرایط اقتصادی و به صورت دستوری تعیین شده اند.

Keywords:

سیاست پولی , تورم , درآمد نابرابر , تولید ناخالص داخلی , بانکداری اسلامی