بررسی شاخصهای تعیین میزان موفقیت درعملیات احیای مراتع درراستای مقابله با بیابان زایی

گیاهان از مهمترین نعمت های خدادادی و منابع طبیعی هستند که علاوهبرفواید زیست محیطی خواص دارویی و اقتصادی بیشماری دارند بیابان یک بیوم سرزمین یا یک نوع اکوسیستم است که بطور طبیعی درزمره بیومهای کلان کره زمین به شمار می آید بیابان زایی یا بیابانی شدن پدیده ای است که دراثر عملکرد نادرست انسان درطبیعت پدید می آید از تخریب زمین و کاهش باروری خاک درسرزمین های خشک و نیمه خشک درپی عواملی همچون فعالیت های نادرست انسان و دگرگونی های ناهمساز آب و هوایی. احیای اکولوژیکی فرایندی استکه به بهبود یک اکوسیستم که درحال تنزل آسیب و تخریب هست کمک می کند هدف نهایی یک عملیات احیایی خلق و ایجاد یک اکوسیستم خودنگهدار هست که بتواند بدون هرگونه کمک دیگری دربرابر آشفتگیها یا بی نظمی ها حالت ارتجاعی و قابلیت برگشت پذیری داشته باشد بخاطر اینکه فرایند احیا یک عمل تدریجی است یعنی زمان درآن خیلی تاثیر گذار است معیارهای موفقیت آن نیز به راحتی قابل تعریف نیستند ولی باید درتعیین موفقیت احیا شاخصهای موثر درآن بطور دقیق وواضح درنظر گرفته شوند.

Keywords:

احیای مراتع , تنوع , ساختاررویشی , فرایندهای اکوسیستم