بررسی اثربخشی روش تدریس بایبی بر تفکر خلاق دانش آموزان ششم ابتدایی شهر فولادشهر

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش تدریس بایبی بر تفکر خلاق دانش آموزان ششم ابتدایی شهر فولادشهر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. براین اساس از میان دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر فولادشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۰۱ با روش نمونه گیری در دسترس و لحاظ ملاکهای ورود و خروج از پژوهش ۳۰ دانش آموز انتخاب و در دو گروه آزمایش روش تدریس بایبی ۱۵)نفر) و گروه کنترل(۱۵نفر) گمارش شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی خلاقیت عابدی((۱۳۷۲ بهره برده شد. داده های حاصل با روش آماری کواریانس چند متغیری و نرم افزار SPSS۲۱ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که به ترتیب برای ابعاد سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری نزدیک به %۱۶، %۲۱، %۱۷ و %۲۳ از تفاوتهای ایجاد شده در متغیرهای وابسته (تفکر خلاق و مولفه های آن) به تاثیر متغیر مستقل (روش تدریس بایبی) مربوط است(.(P<۰/۰۵ با توجه به نتایج بدست آمده میتوان اذعان داشت که خلاقیت یک امر تمامازیستی نبوده و با فراهم نمودن شرایط و بافت محیطی مناسب میتوان این مهارت را تقویت کرد؛ لذا بهره گیری از روش تدریس بایبی و سایر روشها به معلمان، مراکز آموزشی و کلینیکهای تخصصی پیشنهاد میشود.

Keywords:

روش تدریس بایبی , خلاقیت , دانش آموزان , ششم ابتدایی.