بررسی رابطه خدمت محوری و صلاحیت حرفه ای اساتید با کیفیت خدمات آنان، مطالعه موردی: دانشگاه تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خدمت محوری و صلاحیت حرفه ای با کیفیت خدمات اساتید دانشگاه تبریز انجام یافته است. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع توصیفی - همبستگی و به لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع میدانی می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه اساتید دانشگاه تبریز که با استفاده از نرم افزار تعیین حجم نمونه Gpower و به کمک روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین اساتید دانشگاه تبریز به صورت تصادفی و به تعداد ۱۶۱ نفر انتخاب شدند. برای جمعآوری داده های خدمت محوری و صلاحیت حرفه ای از پرسشنامه های محقق ساخته و برای کیفیت خدمات از پرسشنامه سروکوال استفاده شد که پس از تایید روایی محتوایی آن توسط اساتید متخصص همچنین پایایی درونی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (کیفیت خدمات %۹۱، صلاحیت حرفه ای %۸۹، خدمت محوری (%۹۰ مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه های خدمت محوری (رهبری خدمت محور، یادگیری خدمت محور و کیفیت خدمت محور) با کیفیت خدمات رابطه ای معنیداری وجود دارد اما بین مولفه جو خدمت محوری با کیفیت خدمات معنی دار نیست. همچنین رابطه بین مولفه های صلاحیت حرفه ای ( صلاحیت مدیریتی، صلاحیت شناختی و صلاحیت نگرشی) با کیفیت خدمات معنیدار است.

Keywords:

خدمت محوری , صلاحیت حرفه ای , کیفیت خدمات