طراحی الگوی برندسازی شخصی کارمند در صنعت بیمه ایران با روش داده بنیاد

برندسازی شخصی کارمند نقش مهمی در راستای نیل به توفیق روزافزون در فضای کسب­وکار دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی برندسازی شخصی کارمند در صنعت بیمه ایران انجام شده است. پارادایم پژوهش از نوع تفسیری و رویکرد آن، استقرایی می­باشد. از نظر جهت­گیری کلی از نوع مطالعات توسعه­ای و به لحاظ ماهیت روش از نوع پژوهش­های اکتشافی است. در این پژوهش از روش داده­بنیاد نظام­مند استفاده شد. جامعه آماری پژوهش اساتید دانشگاهی خبره در حوزه برندسازی و  برندسازی شخصی و سرپرستان، مشاورین، معاونین و مدیران فعال در صنعت بیمه کشور در شهر تهران بودند که با مباحث برندسازی شخصی آشنایی داشتند. برای نمونه­گیری از روش گلوله­برفی استفاده شد که روشی غیر احتمالی است. کفایت نمونه­گیری با روش نمونه­گیری نظری محقق شد که پس از انجام مصاحبه­های نیمه­ساختاریافته با ۷ نفر از اساتید دانشگاهی و ۱۸ نفر از خبرگان صنعت بیمه ­اشباع نظری حاصل و گردآوری داده­ها متوقف گردید. یافته­های پژوهش که بر اساس سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی به دست آمد، نشان داد که در مجموع ۱۱۰ مفهوم از داده­های گردآوری شده حاصل شد و از طریق کدگذاری تبدیل به ۳۵ مقوله فرعی و در نهایت ۶ مقوله اصلی در رابطه با موضوع اصلی پژوهش گردید. ابعاد برندسازی شخصی کارمند به عنوان مقوله محوری را می­توان در ۶ بعد جایگاه­یابی برند شخصی کارمند، توانمندی ادراکی، توانمندی ارتباطی، توانمندی رفتاری، توانمندی حرفه­ای – تخصصی و توانمندی اخلاقی یا ارزشی طبقه­بندی کرد که برگرفته از ۳۵ مفهوم می­باشد.

Keywords:

برندسازی شخصی , برندسازی شخصی کارمند , صنعت بیمه , روش داده بنیاد