تحلیل مفهومی جرم بغی از منظر فقه شافعی و قوانین کیفری ایران

ماهیت جرم بغی، عبارت است از: ظاهرشدن، جهت امتناع از دستور امام و حاکمیت اسلامی از طریق کشیدن سلاح، ایجاد هراس شدید و ارتکاب قتل، هم چنین اقدام به هر عملی با قصد به چالش کشاندن تحقق فرامین الهی درجامعه اسلامی وتلاش در راستای برهم زدن امنیت اجتماعی و سیاسی حاکمیت اسلامی، هدف از بیان آن، مشخص نمودن موضوع حدی و تعزیری جرم مذکور با توجه به دیدگاه فقه شافعی و قوانین موضوعه کیفری ایران برای مقابله با باغیان. ضمنا با تعمق در فقه شافعی و تامل در فلسفه عمیق مواد ۲۸۷ و ۲۸۸ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲و اجرای آن در مورد جرم مذکور اعم از حدود یا تعزیر به روشنی در می یابیم که در وضع و تشریع این قوانین، انسان و ارزشهای والای انسانی، پیش از هر چیزدیگری مطرح و مد نظر بوده است. و همچنین با کثرت ابهامات موجود درمورد جرم بغی و حد و مرزآن، تشخیص فرد مجرم از غیر مجرم دردادگاه های جزایی ایران، عملی بس دشوار است لذا با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی، نتایج حاصله بیانگرآنستکه مجازاتهای وضع شده از سوی شارع مقدس و قوانین موضوعه به حقیقت، مانع و باز دارنده هستند، ازاین طریق میتوان صیانت از امنیت اجتماعی و سیاسی برای جامعه اسلامی را به ارمغان آورد. ازاینرو با بررسی پژوهش و واکاوی مسئله مورد نظر از دیدگاه تطبیقی فقه شافعی و حقوق کیفری ایران، میتوان دید وسیعی در مورد جرم مذکور ازمنظر علمای علم حقوق قرار داد، تا راه گشای مسائل حقوقی گردد.

Keywords:

بغی , مجازات , فقه شافعی , حقوق کیفری ایران ,