همه گیر شناسی آسیب های ورزشی و مقایسه و مقایسه آن در اندام فوقانی بازیکنان والیبال نشسته با بازیکنان نخبه والیبال ایستاده در سال ۹۸

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 135

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCNAS01_061

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1401

Abstract:

عمده فعالیت بازیکنان والیبال با اندام فوقانی صورت می گیرد، از این رو احتمال وقوع آسیب در این اندام زیاد است هدف از تحقیق حاضر، بررسی اسیب های ورزشی و مقایسه آن در اندام فوقانی بازیکنان والیبال نشسته با بازیکنان نخبه والیبال ایستاده بود. روش تحقیق: ۳۰ مرد نخبه والیبال ایستاده (میانگین سنی ۲۲/۴۶ سال، قد ۱۹۵/۰۰ سانتی متر و ۸۷/۵۶ کیلوگرم) و ۳۰ مرد نخبه والیبال نشسته (میانگین سنی سال ۲۲/۶۰ قد ۱۸۹/۷۶ سانتی متر و وزن ۸۷/۲۰ کیلوگرم) به طور در دسترس که با پر کردن فرم ثبت آسیب در این مطالعه شرکت کردند. پژوهش حاضر گذشته نگر و از نظر هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی و از منظر نوع داده ها کمی بود.یافته ها: بیشترین نوع بروز آسیب در والیبال ایستاده، آسیب کشیدگی مفصل یا لیگامان ۴۳/۳% بود. اما در بازیکنان والیبال نشسته بیشترین نوع بروز اسیب ها به ترتیب مربوط به پارگی عضله ۲۶/۷% کشیدگی مفصلی یا لیگامنت ۲۳/۳% و پارگی لیگامان ۲۰/۰% بود. بطور کلی تمامی بازیکنان شرکت کننده در پژوهش چه والیبال ایستاده چه والیبال نشسته در طول مسابقات و تمرینات دچار مصدومیت شده اند. نرخ بروز اسیب در ۱۰۰۰ ساعت برای والیبالیست ها برابر ۱۶.۰۲ آسیب در ۱۰۰۰ ساعت و برای بازیکنان والیبال نشسته ۱۹.۲۳ آسیب در ۱۰۰۰ ساعت گزارش شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد در رشته والیبال ایستاده تعداد ۱۶ آسیب برابر ۵۳/۳% از اسیب ها در طول تمرین رخ داده است. و تعداد ۶ آسیب برابر ۲۰% از اسیب ها به آرامی اتفاق افتاده است و ۸ آسیب نیز در طول مسابقه رخ داده است که برابر ۲۶/۷% آسیب ها بوده است. همچنین در رشته والیبال نشسته تعداد ۱۳ آسیب برابر ۴۳/۳% از اسیب ها در طول تمرین رخ داده است و تعداد ۱۳ آسیب برابر ۴۳/۳% از آسیب ها به آرامی اتفاق افتاده است و ۴ آسیب نیز در طول مسابقه رخ داده است که برابر ۱۳/۴% آسیب ها بوده است.

Authors

فرزانه خوبستانی

کارشناسی ارشد گروه حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی ویژه، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه تهران ایران

یوسف مقدس تبریزی

عضو هیئت علمی گروه حرکت اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه تهران ایران

شهرزاد زندی

عضو هیئت علمی گروه حرکت اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه تهران ایران

محمدرضا محمودخانی

دکتری آسیب شناسی و حرکات اصلاحی دانشگاه تهران ایران