سنجش ظرفیت نهادی تحقق شهر هوشمند در کلان شهر اهواز

ظرفیت نهادی به عنوان عاملی مهم، نقشی بسترآفرین در تحقق شهر های هوشمند دارد. لذا، هدف از این مطالعه، ارزیابی وضعیت فعلی ظرفیت نهادی برای تحقق شهر هوشمند در کلانشهر اهواز و رتبه بندی شاخص های آن بوده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و به جهت روش انجام، توصیفی- تحلیلی است که در سنجش وضعیت مولفه ها، از نظرکارشناسان سازمان هایی که در جریان هوشمندسازی کلانشهر اهواز دخیل بوده و یا در آینده دخیل خواهند شد، به عنوان جامعه آماری انتخاب گردید؛ که در نهایت نیز، ۳۸۰ پرسشنامه توسط جامعه آماری تکمیل گردید؛ که با روش نمونه گیری گلوله برفی و شبکه ای نظارت شده انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه پنج درجه ای لیکرت الکترونیکی مبتنی بر روش کیفی تحلیل محتوا می باشد؛ که در جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری میانگین، t تک نمونه ای و رتبه بندی فریدمن با استفاده از نرم افزار SPSS بهره گرفته شده است. روایی صوری پرسشنامه با نظر اساتید و روایی محتوایی با بهره گیری از ضریب نسبی روایی محتوا CV برابر ۷۸/۰ ؛ و سندیت و قابلیت اتکای آن با ضریب هماهنگی کندال W تائید گردید. بر اساس یافته های تحقیق، وضعیت ظرفیت نهادی تحقق شهر هوشمند در کلانشهر اهواز، مناسب نبوده و از این میان مولفه های پیرامونی و حکمروایی هوشمند در مقایسه با سایر مولفه ها، در وضعیت نازل تری قرار دارند. از میان معیارها نیز اراده قاطع نهادهای نفتی، اراده قاطع دولت، بهره گیری از ICT در حفاظت محیط زیست، بهره گیری از ICT در جهت حل آلودگی های محیطی و در انتهای لیست شفافیت در مدیریت قرار گرفتند.

Keywords:

اهواز , شهر هوشمند , ظرفیت نهادی , نهاد