تاثیر محلول پاشی سولفات روی و دور آبیاری برعملکرد، اجزای عملکرد و میزان پروتئین ذرت دانه ای

با توجه به کمبود آب آبیاری و لزوم صرفه جویی در منابع آب و از طرف دیگر نقش مثبت عناصری مانند روی در کاهش اثرات منفی تنش خشکی این تحقیق انجام گردید. این آزمایش در استان فارس، شهرستان کوار روی ذرت رقم ماکسیما انجام شد. سطوح مختلف دور آبیاری شامل آبیاری ۸  روزه، ۱۰ روزه، ۱۲ روزه و ۱۴ روزه به عنوان فاکتور اصلی و تعداد دفعات محلول پاشی شامل بدون محلول پاشی، یکبار محلول پاشی و دوبار محلول پاشی به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج این آزمایش نشان داد که دور آبیاری ۸، ۱۰ و ۱۲ روزه تفاوت معنی داری روی عملکرد دانه ندارد، در حالیکه دور آبیاری ۱۴ روز کاهش معنی داری روی عملکرد نهایی نشان می دهد. دوبار محلول پاشی روی در برخی از صفات من جمله شاخص سطح برگ و میزان پروتیین دانه اختلاف های معنی داری را ایجاد کرد. در برهمکنش دفعات محلول پاشی روی و دور آبیاری بهترین عملکرد نهایی از تیمار دوبار محلول پاشی و آبیاری ۱۲ روزه به میزان۹۴۳۸ کیلو گرم در هکتار حاصل شد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که تفاوت قابل ملاحظه ای بین اعمال تنش در دور های آبیاری ۸، ۱۰ و ۱۲ روزه بر عملکرد گیاه ذرت قابل مشاهده نیست. در شرایطی که دوبار محلول پاشی سولفات روی انجام گرفت، افزایش به ترتیب ۵ و ۱۳ درصدی عملکرد نهایی و پروتیین دانه نسبت به شاهد، مشاهده گردید ودر شرایط آبیاری ۱۴ روزه و دو بار محلول پاشی روی نسبت به شرایط آبیاری های ۸، ۱۰ و ۱۲ روزه در صفات شاخص سطح برگ، اجزای عملکرد و عملکر نهایی کاهش معنی داری، نشان داد، اما در صفات شاخص برداشت و پروتیین دانه افزایش معنی داری مشاهده گردید. درنهایت می توان چنین نتیجه گیری نمود که بهترین عملکرد دانه در تلفیق آبیاری ۱۲ روزه و دوبار محلول پاشی مشاهده شد.

Keywords:

هفت برگی , دوازده برگی , عملکرد نهایی , تنش خشکی , شاخص سطح برگ