اثربخشی آموزش شناخت درمانی گروهی مبتنی برذهن آگاهی برکاهش افکار خودآیند منفی وبهبود افسردگی در دانش آموزان

پژوهش حاضر به اثربخشی ﺁموزش گروهی شناخت درمانی مبتنی بر ذهنﺁگاهی برکاهش افکار خودﺁیند منفی و بهبود افسردگی دانشﺁموزان دختر افسرده مراکز شبانهروزیاردبیل میپردازد. روش تحﻘیق در این پژوهش نیمه ﺁزمایشی از نوع پیش ﺁزمون - پس ﺁزمون با گروه کنترل می باشد، جامعه ﺁماری شامل کلیه دانش ﺁموزان دختر مراکز شبانه روزی شهرستان اردبیل که تعداد آنها برابر با ۶۷۰ نفر بود. برای انتخاب نمونه، از روش نمونهگیری خوشه ای- تصادفی چند مرحلهای استفاده شد، بدین منظور از بین مناطق اردبیل، منطﻘه نیر و از بین مدارس شبانه روزی این منطﻘه دو مدرسه شبانه روزی بهارو زینبیه ، به صورت تصادفی انتخاب شد. پس از اجرای پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه افکار خودﺁیند منفی و جمعﺁوری نمرات دانش ﺁموزانی که نمرهشان یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، ۴۰ نفر از دانشﺁموز، به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه ﺁزمایش (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰نفر)، قرار گرفتند. ﺁموزش ذهنﺁگاهی به صورت گروهی در ۸ جلسه (هفتهای یک جلسهی دو ساعته) بر روی گروه ﺁزمایش انجام گردید. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که روش درمان گروهی مبتنی بر ذهنﺁگاهی به طور معناداری (۰۵/۰) باعث کاهش افکار خودﺁیند منفی و افسردگی دانشﺁموزان شده است. .بنابراین میتوان با استفاده از روش ﺁموزش شناختدرمانی گروهی مبتنی بر ذهنﺁگاهی میزان افسردگی دانشﺁموزان، و افکار خودﺁیند منفی ﺁنان را کاهش داد.

Keywords:

ذهنﺁگاهی , افکار خودﺁیند , افسردگی , دانشﺁموزان