تحلیل عوامل موثر برافزایش تاب آوری جوامع شهری در برابر همه گیری کرونا با رویکرد مدیریت بحران اجتماع محور(مطالعه موردی: شهر زنجان)

همه گیری و شیوع گسترده ویروس کرونا با شتابی کم سابقه، زیست بشری و به طور خاص شهرها را در معرض یک مخاطره دشوار داده که این بار بیش از آسیب های موضوعی و موضعی، کلیت و بقای جوامع شهری را در تمام ارکان آن، در معرض آسیب قرار داده است. مدیریت بحران اجتماع محور به عنوان روشی نوین در مدیریت بحران به منظور مشارکت تمام اقشار جامعه در زمینه ی مخاطرات، اثرات بسزایی در کاهش آسیب پذیری و درنتیجه زمان پایداری در برابر بلایا در شهرها دارد لذا هدف پژوهش حاضر تحلیل عوامل موثر برافزایش تاب آوری جوامع در برابر همه گیری کرونا با رویکرد مدیریت بحران اجتماع محور است. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی-تحلیلی و ازلحاظ هدف کاربردی است. شناسایی مولفه های پژوهش از طریق بررسی مبانی نظری و تئوریک پژوهش و انجام تحلیل دلفی با مشارکت متخصصین رشته برنامه ریزی شهری در دانشگاه ها و مراکز پژوهشی به عنوان اعضای پانل صورت گرفته است. برای گردآوری داده های موردنیاز از روش کتابخانه ای و از روش پیمایشی به صورت پرسشنامه استفاده شد. در بخش تجزیه وتحلیل از مدل تحلیل عاملی تاییدی در قالب مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS نوع مولفه ها با توجه به اثرگذاری و اثرپذیری بر سایر مولفه ها مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل ساختار ارتباطی عوامل موثر شناسایی شده با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی نشان می دهد که عوامل شناسایی شده دارای ارتباط ساختاری معنادار در خلق جوامع تاب آور در برابر کرونا در شهر زنجان می باشد. نتایج همچنین نشان می دهد که عامل مشارکت و شبکه های اجتماعی (F۱) با بار عاملی ۸۹/۰، عامل سرمایه اجتماعی (F۲) با بار عاملی ۸۸/۰، دانش و مهارت ها (F۳) با بار عاملی ۸۵/۰ و آگاهی (F۴) با بار عاملی ۷۵/۰ بیشترین تاثیر را در خلق جوامع تاب آور در برابر بیماری کرونا دارند.

Keywords:

جوامع تاب آور , تحلیل عاملی , کروناویروس , کووید-۱۹ , شهر زنجان