بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار و نشخوار ذهنی معتادان دچار عود اعتیاد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار و نشخوار ذهنی معتادان دچار عود اعتیاد بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف از نوع پژوهش کاربردی، و از لحاظ روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افرادسوء مصرف مواد مخدر هستند که برای ترک مصرف مواد مخدر به مراکز ترک اعتیاد ویلای سبز شهر شیراز درسال۱۴۰۰-۱۴۰۱ مراجعه کرده اند. و با استفاده از روش نمونه گیری در دردسترس از میان جامعه آماری ۱۲۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ( یک گروه ۶۰ نفره که عود مصرف مواد را داشته اند، و یک گروه ۶۰ نفر پاک مانده از اعتیاد) گمارده شدند. گروه ها به پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۸)، نشخوار فکری یوسفی (۱۳۸۴) و مقیاس پیش بینی بازگشت PRS پاسخ دادند. شرکت کنندگان گروه آزمایشی طرحواره در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای طرحواره درمانی را دریافت کردند. نتایج پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس در سطح معنی داری ۰۵/۰ نشان داد که مداخله طرحواره درمانی بر میزان طرحواره های ناسازگار، نشخوار ذهنی و پیش بینی بازگشت به اعتیاد، هر ۵ حوزه طرحواره های ناسازگار اولیه شامل بریدگی/ طرد، خودگردانی/ عملکرد مختل، محدودیت های مختل، دیگرجهت مندی، و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری، و نشخوار فکری موثر بوده است (۰۵/۰>p). بنابراین، مددکاران و روانشناسان اعتیاد می توانند در مراکز درمانی از این مداخلات درمانی بهره مند شوند.

Keywords:

طرحواره درمانی , طرحواره های ناسازگار , نشخوار ذهنی , اعتیاد , عود مصرف مواد.