اثر روش های آبیاری بر اجزای شاخص های ردپای آب در بازویی اول نیشکر

شناسایی مقدار آب مورد استفاده برای تولید محصولات کشاورزی دارای اهمیت بالایی بوده و ارزیابی آن می تواند در شناخت و ارائه راهکارهای مناسب برای کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی بسیار موثر باشد. در این تحقیق به منظور بررسی وضعیت مصرف آب گیاه نیشکر در استان خوزستان به ازاء محصول تولیدی، از شاخص ردپای آب در تیمارهای آزمایشی روش های مختلف آبیاری، قطره ای زیرسطحی یک ((Q(۲.۳) D(۲۰) L(۵۰)، قطره ای زیرسطحی دو ((Q(۳.۶)D(۲۰) L(۶۰)، قطره ای روسطحی و آبیاری جویچه ای (مرسوم) استفاده گردید. نتایج نشان داد مقدار آب مورد نیاز برای تولید نیشکر در تیمارهای آزمایشی، آبیاری قطره ای زیرسطحی یک ((Q(۲.۳) D(۲۰) L(۵۰)، قطره ای زیرسطحی دو (Q(۳.۶)D(۲۰) L(۶۰)، قطره ای روسطحی و آبیاری جویچه ای (مرسوم) به ترتیب ۱۹۵، ۲۲۰، ۲۷۶ و ۳۵۲ متر مکعب بر تن بود. در روش آبیاری قطره ای زیرسطحی یک ((Q(۲.۳) D(۲۰) L(۵۰)؛ ۱۹۵ متر مکعب بر تن بود که از این مقدار ۱۰% را آب سبز ،۷۹% آب آبی و ۱۲% را آب خاکستری به خود اختصاص دادند. با استفاده از آبیاری جویچه ای (مرسوم) این مقدار به ۳۵۲ متر مکعب بر تن افزایش یافت که سهم آب سبز، آبی و خاکستری به ترتیب ۰/۰۸، ۸۱ و ۱۲ درصد بودند. مقایسه نتایج نشان داد که تیمار روش آبیاری قطره ای زیرسطحی یک ((Q(۲.۳) D(۲۰) L(۵۰)، باعث کاهش ۱۱، ۲۹ و ۴۴ درصد ردپای آب نسبت به دیگر تیمارها شده است.

Keywords:

شاخص ردپای آب , آبیاری قطره ای زیرسطحی , آبیاری جویچه ای و نیشکر