رویکردهای نوین مدیریت آموزشی در مدارس

به علت گسترش تکنولوژی در جهان، نیاز به نیروی هماهنگ کننده به نام مدیر در تمامی سازمان ها احساس می شود تا بتواند با برنامه ریزی درست، میان همه اجزاء و نیروهای سازمان، هماهنگی و همسویی به وجود آورد.مدیریت آموزشی، نوعی از مدیریت است که در مراکز آموزشی انجام می شود. مدرسه سازمانی است که مدیریت آن در تربیت شمار زیادیاز کودکان و نوجوانان و شکل دادن شخصیت آنها دخالت و نفوذ چشمگیری دارد و هرگونه سهل انگاری مدیر و همکارانش، تاثیرات نامطلوبزیادی در رشد افراد و کل جامعه دارد. توسعه مدیریت، فرایندی است که طی آن سطح دانش، مهارت فنی، انسانی،؛ ادراکی واطلاعت عملکردی سطوح سه گانه مدیریت ارتقا یافته، موجبات استقرار شرایط لازم برای تکامل مجموعه استعدادهای این رده را فراهم خواهد آورد.هدف غایی هر سیستم انسانی، سرکت در جهت پیشرفت و تعالی است و تکامل آن به رشد و توسعه اجزای آن بستگی دارد و منابع انسانی عاملمهمی برای تحقق اهداف این سازمانها به شمار می روند. این مقاله ضمن مرور پارادایم ها و دیدگاه های غالب در آموزش مدیران و تحلیلآنها, به بررسی رویکردهای عمده در نقش و کارکرد مدیریت آموزشی می پردازد. این پژوهش از لحاظ هدف توسعه ای کاربردی بوده و از نوع پژوهش های کیفی می باشد که با استفاده از تحلیل محتوا و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و الکترونیکی به گرد آوری مطالب از نظریاتاندیشمندان پرداخته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که برای توسعه سیستم مدیریت آموزش مبتنی بر دو بستر شبکه اجتماعی وشبکه های یادگیری مورد نیاز است.

Keywords:

مدیریت آموزشی , شبکه اجتماعی , شبکه یادگیری , آموزش مدیران , برنامه ریزی آموزشی