بررسی تعادل و راه رفتن کودکان و نوجوانان فلج مغزی اسپاستیک دایپلژی بعد از یک دوره تمرینات ترکیبی هوازی و مقاومتی در آب

مقدمه : ورزش در آب به خاطر ویژگی های منحصر به فرد آب، یک بخش اساسی از برنامه توانبخشی برای کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی می باشد، لذا هدف این تحقیق تاثیر یک برنامه ترکیبی هوازی و مقاومتی در آب بر تعادل و راه رفتن کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دایپلژی می باشد.روش تحقیق : تعداد ۱۶ کودک و نوجوان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دایپلژی ۸ تا ۱۵ ساله به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه کنترل به تمرینات معمول خود پرداختند درحالی که گروه تجربی علاوه بر آن تمرینات، به مدت ۱۰ هفته ، بر اساس برنامه طراحی شده توسط فیزیوتراپیست پرداختند. تعادل کودکان و نوجوانان با استفاده از مقیاس برگ و زمان بلند شدن و راه رفتن با کرنومتر در ابتدا و انتهای پژوهش ارزیابی شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد تعادل و زمان برخاستن و راه رفتن در گروه تجربی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری داشت۰۵/۰.

تعادل تفاوت معناداری بین گروه های تجربی و کنترل مشاهده شد(۰۰۰/۰.(p= هم چنین کاهش معناداری در متغیر زمان برخاستن و راه رفتن مشاهده شد(۰۰۰/۰.(p=نتیجه گیری: تمرین در آب به کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک انگیزه و احساس حرکت می دهد، بنابراین ورزش در آب می تواند برای افزایش سطح آمادگی در میان کودکان و نوجوانان فلج مغزی استفاده شود که خود باعث ارتقا حس اعتماد به نفس در این گروه بیماران می شود و می تواند به عنوان یک روش مفید برای توانبخشی کودکان و نوجوانان فلج مغزی اسپاستیک به شمار آید.

Keywords:

فلج مغزی اسپاستیک دایپلژی , تعادل , ورزش در آب , زمان برخاستن و راه رفتن