تاثیر منابع قدرت مربیان بر انگیزش پیشرفت ورزشی و تعهد ورزشی دانشجویان ورزشکار دانشگاه پیام نور تهران جنوب

در محیط ورزش، موقعیت های بسیار متنوعی وجود دارد که مربیان در آن همانند رهبرانی هستند که روابط متقابل یا تعاملات اجتماعی را در ورزش آغاز کرده و یا این تعاملات را در ورزش برقرار می کنند و قدرت نیز وسیله ای برای آنها محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر منابع قدرت مربیان بر انگیزش پیشرفت ورزشی و تعهد ورزشی دانشجویان ورزشکاران دانشگاه پیامنور تهران جنوب می باشد. روش این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری شامل دانشجویان ورزشکار دانشگاه پیام نور تهران جنوب می باشد که تعداد آنها برابر ۱۹۵ نفر می باشد. برای تعیین حجم نمونه از دانشجویان ورزشکار از فرمول حجم نمونه کوکران استفاده شد و تعداد نمونه برابر ۱۲۳ نفر بدست آمد که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد منابع قدرت، انگیزش پیشرفت ورزشی و تعهد ورزشی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی و استنباطی مانند آزمون کولموگروف اسمیرنوف و ضریب رگرسیون و همچنین نرم افزار آماری spss نسخه ۲۵ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که از بین منابع قدرت مربیان، قدرت پاداش ۱۹/۰، قدرت تخصص ۴۱/۰، قدرت قانونی ۳۲/۰بر انگیزه پیشرفت دانشجویان ورزشکار تاثیر مثبت معنی داری دارد. همچنین از بین منابع قدرت مربیان، قدرت تخصصی ۳۸/۰، قانونی ۲۹/۰ و قدرت مرجعیت ۱۹/۰ بر تعهد ورزشی دانشجویان ورزشکار تاثیر مثبت معنی داری دارد. در نتیجه می توان گفت که با افزایش میزان به کارگیری قدرت تخصصی ، مرجعیت و قدرت قانونی توسط مربیان، میزان انگیزش پیشرفت ورزشی و تعهد ورزشی دانشجویان ورزشکار افزایش می یابد. بنابراین پیشنهاد می شود تا مربیان ضمن شناخت منابع قدرت و آگاهی از اثرات آن ها و با در نظر گرفتن شرایط روحی و روانی بازیکنان و جو تیمی ، درست و بجا از منابع قدرت و بخصوص قدرت تخصصی استفاده کنند تا در انگیزش بازیکنان و تقویت تعهد در آنان موثر واقع شود.

Keywords:

منابع قدرت مربیان , انگیزش پیشرفت ورزشی , تعهد ورزشی , دانشگاه پیام نور تهران جنوب