اثر تمرین عملکردی با شدت بالا بر سطوح سرمی BDNF و ارتباط آن با سطوح سرمی گلوکز و HbA۱c مردان و زنان سالمند دیابتیعنوان مکرر: نقش تمرین عملکردی با شدت بالا بر سطوح سرمی BDNF زنان و مردان سالمند دیابتی

مقدمه: سطوح BDNF و HbA۱c در افراد دیابتی به ترتیب کاهش و افزایش مییابد و ورزش میتواند این اثرات را معکوس کند، اما اثر ورزش عملکردی با شدت بالا بر سطوح BDNF و رابطه آن با HbA۱c در افراد دیابتی سالمند مشخص نیست. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ورزش عملکردی با شدت بالا بر سطوح BDNF و ارتباط آن با سطوح گلوکز و HbA۱c مردان و زنان سالمند دیابتی بود.روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۲۴ مرد و زن سالمند دیابتی بهطور داوطلبانه شرکت کردند. در حالت ناشتا نمونه خون اولیه گرفته شد. ۹۰ دقیقه پس از صبحانه آزمودنیها ورزش را به مدت ۵۰ دقیقه انجام دادند. نمونه خونی دوم ۱۰ دقیقه بعد از پایان ورزش انجام شد. سطوح سرمی BDNF، HbA۱c و گلوکز بهروش الایزا اندازه گیری شد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای t، کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد سطوح BDNF در هر دو گروه مردان و زنان سالمند دیابتی افزایش یافت .(p<۰/۰۵) بین سطوح BDNF مردان و زنان سالمند دیابتی در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود نداشت .(p>۰/۰۵) همچنین، همبستگی منفی معناداری بین سطوح BDNF و HbA۱c و گلوکز در هر دو گروه وجود داشت .(p<۰/۰۵)نتیجه گیری: ورزش عملکردی با شدت بالا سطوح BDNF را در مردان و زنان سالمند دیابتی افزایش میدهد. همچنین، با توجه به رابطه منفی معنادار بین سطوح BDNF با گلوکز و HbA۱c و کاهش سطوح BDNF در مردان و زنان سالمند دیابتی، ممکن است این افراد از این ورزش برای بهبود احتمالی سطوح گلوکز و HbA۱c بهره ببرند.

Keywords:

سالمند , دیابت نوع ۲ , BDNF , HbA۱c