انقراض دایناسورها توسط طوفان جهانی

در اثر برخورد شهاب سنگهای چیکسولوب و نادیر در ۶۶ میلیون سال پیش، سونامی های بزرگ و جهانی رخ داد و سرعت فوران آتشفشانهای خشکی و آبی افزایش یافت. همه اینها چرخش زمین را کند کرده و باعث افزایش سطح دریاها می شود. باران شدید اسیدی و باران روی برف (ROS) باعث سیل می شود و ضربه لرزه ای ناشی از برخورد می تواند جریان آب چشمه و نهر و آبهای عمیق و میزان فوران آتشفشانها را افزایش دهد. افزایش دمای اقیانوس ها و انبساط حرارتی آب دریا باعث افزایش ارتفاع سطح دریا نیز می شود. انقراض همه پرندگان درختی و زنده ماندن پرندگان آبزی (مانند اردک) و زنده ماندن دوزیستان (تمساح و قورباغه) نشان از وقوع سیل جهانی دارد. آب زمین را پوشانده بود و سرخس شناور و خزه و جلبک سطح آب را پوشانده و مانع از تابش و رسیدن نور خورشید به اقیانوس ها می شود که فتوسنتز را در پلانکتون متوقف می کند و این به حیات دریایی آسیب می رساند. بنابراین انقراض نانوپلانکتون ها - حذف فوتواتوتروف های اقیانوس باز اما بقای میکسوتروف هایی که می توانند شکار و تغذیه کنند اتفاق می افتد. اسیدی شدن سریع اقیانوس ها و شکوفه جلبک ها نشان دهنده بارش شدید باران اسیدی و ذوب شدن برف و یخچال های طبیعی است. ابتدا نظریات ارائه شده در مورد انقراض دایناسورها را بررسی کرده و دلایل رد یا ناقص بودن آنها را بیان می کنیم. همچنین بیان می کنیم که زندگی دایناسورها در قطب شمال و جنوب، فرضیه تاریکی و سرمای شدید در انقراض دایناسورها را رد می کند. سپس فرض می کنیم که دایناسورها در اثر سونامی و افزایش موقت سطح آب منقرض شده اند و دلایل و شواهدی را که این فرضیه را تایید می کند بررسی می کنیم. و در پایان به طرح و بررسی چالش های این فرضیه می پردازیم.

Keywords:

دایناسورها , سیل , انقراض کرتاسه پالئوژن , شهاب سنگ , واندرچیکن