تاثیر تعداد جلسات تمرین آبی در هفته بر شاخصهای فیزیولوژیک و زیستی حرکتیسالمندان مرد کم تحرک

مقدمه و هدف: با افزایش سن و کاهش فعالیتهای فیزیکی، تغییرات روبه کاهشی در ظرفیت دستگاه های قلبی عروقی-تنفسی، سیستم عصبی و عضلانی به وجود می آید و از عوامل خطرآفرین دوران سالمندان بهشمار میرود. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تعداد جلسات تمرینات آبی در هفته بر شاخصهای فیزیولوژک و زیستی حرکتی سالمندان مرد کم تحرک است. روشکار: نوع تحقیق کاربردی و روش پژوهش نیمه تجربی است. ۳۶ مرد سالمند با میانگین سنی ۶۴/۳۶ ۲/۱۵ سال، قد ۱۶۵/۰۵ ۴/۳۲ سانتیمتر، وزن ۶۲/۸۹ ۳/۷۳ کیلوگرم و شاخص توده بدنی ۲۳/۱۲ ۱/۷۲ مترمربع داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنیها به صورت تصادفی در سه گروه ۱۲ نفره، گروه دو جلسهای، سه جلسه ای و گروه کنترل تقسیم بندی شدند. پروتکل تمرین آبی شش هفته اجرا شد. در آغاز و پایان پروتکل تمرینات، شاخصهای فیزیولوژکی و زیستی حرکتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای بررسی اختلاف در پیش آزمون و پس آزمون هر گروه، از تی زوجی و برای مقایسه نتایج سه گروه با یکدیگر از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) در سطح معنیداری P ۰/۰۵ با نرم افزار ۱۷ SPSS محاسبه گردید. یافته ها: کلیه متغیرهای پس آزمون دو گروه تجربی نسبت به پیشآزمون بهبود معناداری داشتند .(S ۰/۰۵) در متغیرهای فشارخون سیستولیک، ضربان قلب استراحت، حداکثر اکسیژن مصرفی بین گروه دو جلسه تمرین آبی در هفته و گروه سه جلسه ای تفاوت معناداری وجود داشت .(۳ ۰/۰۵) درحالیکه در عاملهای فشار دیاستولی و درصد چربی و استقامت عمومی تفاوت معنیدار مشاهده نشد .(۳ ۰/۰۵) بحث و نتیجهگیری: در نبود تسهیلات و زمان کافی، تمرین دو جلسه ای دسترستر است. بااین حال در حجمهای تمرینی یکسان کفه سودمندی به سمت تمرینات سه جلسه ای سنگینی میکند.

Keywords:

فشارخون سیستولی و دیاستولی , حجم تمرین , پیری , ضربان قلب استراحتی , حداکثر اکسیژن مصرفی.