مکانیسم، نوع، شدت و زمان وقوع آسیب های ورزشی بازیکنان زن هندبال ایران در سال ۱۳۹۹

مقدمه: هندبال ورزش مادر در رشته های توپی و جزء محبوبترین ورزشها در جهان میباشد. که به دلیل سطح برخورد بالای بازیکنان با یکدیگر و تغییرجهت های ناگهان دارای آسیبهای ورزشی منحصر به خود میباشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی همه گیر شناسی آسیبهای ورزشی بانوان هندبالیست کشور می باشد.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات گذشته نگر میباشد. بانوان هندبالیست با حداقل ۳ سال سابقه فعالیت در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند، که از بین این افراد ورزشکارانی که در یک سال گذشته آسیبی را گزارش کرده اند به عنوان نمونه های پژوهش در نظر گرفته شدهاند. اطلاعات مربوط به این پژوهش از طریق فرم ثبت آسیب توسط ورزشکار و با کمک محقق صورت گرفته است.نتایج پژوهش: ماهیت اکثر آسیبها استرین((۱۶/%۹ و ضربدیدگی((۱۶/%۹ و ۵۱ نفر ۵۷/۳) درصد) آسیب مربوط به پرکاری بود. براساس نتایج حاضر ۲۵/۸) درصد) آسیبها از لحاظ شدت از نوع ناچیز ( بدون غیبت ) بودند. همچنین نتایج نشان داد که در میان علل آسیبها حرکت سه گام ۱۹/۳)درصد) و برخورد با حریف ۴۰/۴) درصد) بیش از سایر مکانیسمها باعث بوجود آمدن آسیب در بازیکنان شد. از یافتهای جانبی پژوهش نیز نتایجی بدست آمد، که شامل این موارد بود: ۳۳/۷) درصد) افردا دارای آسیب مجدد بودند و ۶۶/۳)درصد) فاقد آسیب مجدد بودند که آزمون نسبت (test Prob = ۰.۵۰, p = ۰.۰۳) نشان داد که تفاوت معنی داری درحالت وجود دارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها که بیانکننده شیوع بالای آسیب در هندبال است، به کادر پزشکی تیم ها، مربیان، و ورزشکاران توصیه میشود تا با در نظر گرفتن عوامل خطرزای بالقوه مرتبط با بروز آسیب اقدامات لازم را جهت پیشگیری از آنها انجام دهند.

Keywords:

همه گیر شناسی , آسیب , نخبه , شدت , مکانیسم , زمان وقوع