نقش آموزش های شهروندی در بهبود مدیریت بهینه پسماند شهری

رفتار شهروندی همواره مورد توجه مدیریت شهری برای مدیریت بهینه پسماند بوده است تا با استفاده از آموزش های لازم مهارت و دانش را برای تفکیک از مبدا و فرهنگ آپارتمان نشینی بیاموزند که باعث همکاری و همیاری شهروندان با خدمات شهری می شود.در این مرور توصیفی با روش مطالعه کتابخانه ای، محتوای مربوط به آموزش شهروندی از طریق جستجو در ادبیات نظری آموزش رسمی و غیر رسمی استخراج شد و در مرحله بعدی گام به گام به ساختار تحقیق اضافه گردید تا از این طریق مشخص شود در کنار انجام آموزش های کوتاه مدت به شهروندان از طرق مختلف به کاهش ایجاد زباله در شهر تهران منجر شود و از سوی دیگر در صورت تولید، روش های تفکیک زباله های خشک و تر و نحوه تفکیک آن به نسبت جنس مواد تشکیل دهنده از منزل به علاقه مندان آموزش داده شود تا به بازیافت و یا تولید مواد جدید حاصل از چرخه صنعتی کمک کند و از هدر رفت آن جلوگیری و به مرحله تولید انرژی و مواد بازگشت پذیر وارد شود. همچنین رفتار شهروندی ناشی از آموزش کوتاه مدت یا روش های نوین یادگیری می تواند اصلاح یا متعالی گردد تا سبک نوین زندگی اجتماعی یاری محیط زیست شهری و زیست پذیری مطلوب شهری شود و یکی از زوایای توسعه پایدار شهری به همراه اهداف مربوط به آن در شهر تهران با همکاری شهروندان نواحی مختلف و یاری شهرداری های مناطق به شایستگی محقق یابد.

Keywords:

آموزش شهروندی , مدییرت پسماند , چرخه بازیافت , اصلاح رفتار , زیست پذیری مطلوب