بررسی دسترسی نفوذ معابر در شناسایی بافت ناکارآمد شهری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی حوزه ۷۳ منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)

یکی از مشکلاتی که امروزه با آن شهر ها بخصوص کلانشهر های مثل شیراز با آن مواجه هستند، شناسایی بافت هایفرسوده شهری است که از چرخه متصل با شهر خارج و تبدیل به بافت هایی ناکارآمد شده اند. به علت سیستم پویای شهری،بخصوص کلانشهر ها که همواره و پیوسته در حال تغییر و تحول است، با گذشت زمان نشانه هایی از افول و زوال مانند فقر، بیسازمانی، آلودگی های محیطی و... چهره بر آنها می نشاند. روش مطالعه مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است؛ و تلاش می گردد بررسی میزان دسترسی معابر به شناخت بافت های فرسوده منجرگردد. محدوده مورد مطالعه این پروژه درحوزه ۷۳ منطقه ۱۰ شهرداری شیراز واقع شده است. این پژوهش از نظر هدف تحقیق، کاربردی توسعه ای و روش آن توصیفیتحلیلی است. در این پژوهش از نرم افزاری Excel ، Arc GIS و Google earth استفاده شده است. ابتدا نوع (بلوار،خیابان، زیرگذر، کوچه، بن بست و...) و عرض معابر در این حوزه شهری شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید.نقشه معابر این حوزه بر اساس عرض سواره آنها نشانگر آن است که در این حوزه، دسترسی های نامناسب وجود ندارد و معابر باعرض کافی برای حرکت سواره وجود دارد. معابر درجه یک شامل بلوار و خیابان های اصلی می باشد ۴۷ درصد متراژ خیابان هارا خود اختصاص داده اند، معابر درجه دو که معابر هستند که عرض بیش از ۶ متر دارند نیز ۵۳ درصد متراژ معابر را در بر میگیرد و عرض های پایین تر ۶ متر که یکی از شاخص های بافت های ناکارآمد شهری است در این حوزه وجود ندارد. بر اساسنتایج کاربردهای متعدد (GIS)، موجب می شود که در زمینه ی شناسایی بافت های فرسوده ی شهری بتوان به شیوه ایمناسب تر عمل کرده و کیفیت مدیریت شهری را بهبود بخشید.

Keywords:

, GIS , میزان نقوذ دسترسی , بافت فرسوده , شهرداری شیراز , منطقه ۱۰ شهرداری شیراز