بررسی حقوق کودکان معلول در قوانین بین المللی، ایران و اسلام

معلولین اعم از ناشنوا، نابینا، فاقد حس حرکتی و قدرت ذهنی به عنوان قشری خاص از جامعه می باشند که باید مانند سایر افراد جامعه مورداحترام و تکریم قرار گیرند و کلیه حقوق آنان مانند سایر افراد به رسمیت شناخته شود و مورد حمایت های قانونی قرار گیرند. حال، امروزه باتوجه به وجود وگسترش حضور معلولین در جوامع، هدف ما در این مطالعه بررسی میزان اهمیت به حقوق کودکان معلول در قوانین و اسنادبین المللی نسبت به قوانین داخلی و پیش تر از آن در اسلام در به رسمیت شناختن و حمایت های قانونی و قضایی از آنان می باشد. با بررسیصورت گرفته دریافتیم که، با وجود اینکه قانونگذاری در ایران پس از مشروطیت آغاز شده است اما عملا قانونگذاری برای معلولین دیرتر آغازشد. با وجود قانون حمایت از معلولین مصوب ۱۳۸۳ و ۱۳۹۶ می توان اوج شکوفایی قانون گذاری در مورد کودکان معلول را، به قانون حمایتاز اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹ باتوجه به بند (د) دانست که بسیاری از حقوق اساسی این افراد را به مانند سایر کودکان به رسمیت شناختهو مورد حمایت قرار داده است. در سطح بین المللی نیز در قرن ۱۸ با پیشرفت دانش پزشکی، روانپزشکی و اطلاعات علمی دیدگاه های افراد وجامعه نسبتبه معلولین تغییر یافت، در اسناد بین المللی برای اولین بار در «اعلامیه حقوق کودک جامعه ملل مصوب۱۹۲۴» مسئله حمایت از معلولان، مشخصا کودکان دارای معلولیت مورد توجه قرار گرفت. لیکن باوجود کم توجهی و بعضا بی توجهی هایی که نسبت به معلولین درسطح داخلی و بین المللی صورت گرفته است، بخوبی مشخص شده است که ادیان الهی ازجمله اسلام از همان ابتدا به حقوق معلولین توجه ویژهداشته اند. به طوری که، با دقت کردن در آیات قرآن، روایات، متون تاریخی و سنت معصومین (ع) می توان اهمیت و جایگاه والای معلولان به-خصوص کودکان معلول را در دین آسمانی اسلام پیشتر از وضع قوانین بین المللی مشاهده کرد.

Keywords:

کودکان , ناتوانان , حقوق , حمایت قانونی , اسناد بین المللی