رابطه بین ذهن آگاهی با انواع رفتارهای پرخاشگرانه (بدنی، کلامی، خشم و خصومت) دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان رشت

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ذهن اگاهی با انواع رفتارهای پرخاشگرانه (بدنی، کلامی، خشم و خصومت) دانش آموزان مقطع اتبداییشهرستان رشت بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان رشت درسال تحصیلی ۱۳۹۹ - ۱۳۹۸ . حجم نمونه متشکل از ۳۰۰ نفر دانش آموز مقطه ابتدایی شهرستان رشت بود که به کمک روش تصادفی خوشه ایانتخاب شدند . ابزارهای جمعآوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه ذهن آگاهی باتر و همکارانبود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، کجی و کشیدگی) و در بخش آمار استنباطی از روشهمبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین ذهن آگاهی و انواع پرخاشگرینیز رابطه منفی و معنی دار وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد که مولفه های ذهن آگاهی پیش بینی کننده معنادار انواع رفتارهای پرخاشگرانه(بدنی، کلامی، خشم و خصومت) دانش آموزان بود. یافته های حاصل شده، بر اهمیت متغیر ذهن آگاهی در کاهش پرخاشگری دانش آموزانتاکید می نماید.

Keywords:

ذهن اگاهی , پرخاشگری بدنی , پرخاشگری کلامی , خشم , خصومت