تاثیر نوع فعالیت و دمای محیط بر پاسخ HSP72 دختران جوان ورزشکار

هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر گرما و نوع فعالیت بر پاسخ HSP72 در دختران جوان فعال بوده است . 25 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی )سن 3±21 سال وزن 10/2±61 کیلوگرم قد 7/6±162 سانتی متر و حداکثراکسیژن مصرفی 5/3±37/2میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن در دقیقه( انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه؛ فعالیت دوی استقامتیETGفعالیت قدرتی برونگراWTG و قرارگیری در معرض محیط گرم HG تقسیم شدند. پروتکل آزمون در گروه استقامتی شامل دویدن روی نوارگردان با شدت 75-65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تا حد درماندگی بود. در گروه WTG نیز فعالیت برونگرای حرکت جلو بازو در 1 نوبت )دو نوبت با 05 درصد و دو نوبت با 85 درصد یک تکرار بیشینه( انجام شد. آزمودنیهای گروهHG تنها در معرض گرما قرار گرفتند دمای محیط آزمایشگاه برای هر سه گروه2±33درجه و رطوبت 5±55درصد تنظیم گردید. خونگیری در سه مرحله )پیش آزمون، میان آزمون و 75 دقیقه پس از اتمام فعالیت ( به دنبال 14-12ساعت ناشتایی، از ورید پیش بازویی بهعمل آمد. برای تعیین مقادیر HSP72 از روش ساندویچ الایزا استفاده شد . برای سنجش متغیرهای کنترلی تحقیق از قبیل کراتین کیناز و کورتیزول نیز به ترتیب از روش آنزیماتیک و الایزااستفاده شد. دادهها با استفاده از روش آماری مناسب شامل آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و دوطرفه و آزمون های تعقیبی LSD و شفه در سطحP≤ 0/05تجزیه و تحلیل شد

Keywords:

استرس گرمایی , فعالیت استقامتی , پروتئین شوک گرمایی , فعالیت قدرتی برونگرا