فلسفه هنر و زیبایی شناسی از دیدگاه افلاطون و ارسطو

در این مقاله واژه هنر و معادل های نزدیک آن در زبان های یونانی، سانسکریت، اوستایی، عربی، انگلیسی ذکر شده و معانی مختلف آن از دیدگاه افلاطون و ارسوط بیان گردیده است. افلاطون و ارسطو زیبایی و هنر را در چند معنا به کار برده اند که معادل های مشترک این دو فیلسوف عبارتند از امر نیک، فن، محاکات (تقلید)، نظم، صورت و اندازه. تفاوت اصلی افلاطون و ارسطو در تعریف و هنر به این است که ارسطو منتقد جدایی و ثنویت صور، آنگونه که افلاطون بیان می کند، می باشد. ارسطو هر امر جسمانی را دارای ماده و صورت بهم پیوسته می داند. در این مقاله همچنین فهوم اوستایی اشه و قرابتهای آن با مفهوم زیبایی بیان شده است و همچنین به تاثی افلاطون از ثنوبیت زرتشتی اشاره شده است. روش این مقاله توصیفی و کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

افلاطون , زرتشت , ارسطو , فلسفه هنر , زیبایی , نیک , فن , محاکات , صورت , فرم , اندازه , نظم , تناسب و هماهنگی , سودمندی , اشه