اثر تنش خشکی بر صفات فیزیولوژیک، عملکرد دانه و اجزای عملکرد ژنوتیپهای نخود

به منظور ارزیابی اثر خشکی بر عملکرد و برخی اجزای آن و همچنین بررسی ارتباط صفات فیزیولوژیکی با عملکرد دانه در شرایط تنش خشکی ۶۴ ژنوتیپ نخود در قالب طرح لاتیس ساده در سال زراعی ۱۳۹۳-۹۴در ایستگاه تحقیقاتی سرارود مورد بررسی قرار گرفتند. مقایسه میانگین در شرایط نرمال رطوبتی نشان داد که عملکرد دانه در شرایط عدم تنش رطوبتی مربوط به رقم آزاد و ژنوتیپ شماره ۵۱ بود. ژنوتیپ شماره ۶۲ بیشترین غلظت کلروفیل برگ را در شرایط عدم تنش رطوبتی دارا بودند. در تنش رطوبتی رقم آزاد بیشترین میزان این صفت را به اختصاص دادند. حداکثرکارایی فتوشیمیایی فتوسیستمII، در شرایط نرمال رطوبتی متعلق به رقم آزاد میباشد. در شرایط تنش رطوبتی نیز ارقام ۲۹ و ۶۳ حداکثر و حداقل این صفت را دارا بودند. بیشترین و کمترین میزان هدایت روزنهای در شرایط عدم تنش رطوبتی، به رقم آزاد و لاین شماره ۴۵ تعلق داشت. حداکثر و حداقل میزان آب نسبی برگ در شرایط نرمال رطوبتی متعلق به ژنوتیپهای ۳۹ و ۱۹ بود. در شرایط تنش نیز ارقام ۶۳ و ۵۴ بالاترین و پایینترین مقدار آب نسبی برگ را دارا بودند. با توجه به نتایج میتوان ژنوتیپهای ۴۰ و ۶۳ را بهعنوان متحملترین ژنوتیپها به تنش خشکی معرفی نمود.

Keywords:

نخود , تنش خشکی , هدایت روزنهای , صفات فیزیولوژیک , شاخصهای محتوای کلروفیل