بررسی رابطه فرهنگی و مذهبی دانش آموزان با آموزش در مقطع متوسطه مطالعه موردی شهر مرودشت

هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه جو آموزشی با دینداری و مسولیت پذیری بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه، شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهر مروردشت به تعداد ۳۶۹۰ نفر بوده است. که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای ۲۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل سه پرسشنامه مسئولیت پذیری کالیفرنیا (۱۹۵۱)، پرسشنامه جو آموزشی راف و همکاران (۱۹۹۷)، پرسشنامه دینداری گلاک و استارک،(۱۹۶۵) بوده است. جهت تجزیه و تحلیل از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش همزمان استفاده شده است. بین جو آموزشی با دینداری و مسئولیت پذیری رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. یافته ها حاکی از آن بود که بین ابعاد ادراک دانش آموزان از مهارت های عملی، فضای یادگیری و محیط اجتماعی با دینداری رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. ابعاد ادارک دانش آموزان از معلمان، مهارت های عملی و محیط اجتماعی با مسئولیت پذیری رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. بعد دانش آموزان از محیط اجتماعی می تواند دینداری را پیش بینی نماید. بعد ادارک دانش آموزان از معلمان می تواند مسئولیت پذیری را پیش بینی نماید.

Keywords:

جو آموزشی , دینداری , مسولیت پذیری