رابطه عزت نفس و جهت گیری مذهبی با مهارتهای ارتباطی معلمان

هدف از این مطالعه و پژوهش رابطه عزت نفس و جهت گیری مذهبی با برند سازی و مهارت های ارتباطی در معلمان شهر سمنان بوده است. طرح این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق از معلمان شهر سمنان می باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تدریس مشغول بوده اند. به همین منظور تعداد ۳۷۴نفر از معلمان شهر سمنان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. چهار مقیاس بصورت پرسشنامه مطابق با متغیرهای موجود در پژوهش و بعنوان ابزار در این پژوهش استفاده شده است. مقیاس پرسشنامه مهارت های ارتباطی عطار ها و کرمی(۱۳۸۹)، پرسشنامه برندسازی ویلسون و همکاران(۲۰۰۹)، پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت (۱۹۵۰) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت(۱۹۷۹) و برای تحلیل داده ها از رگرسیون چنده متغیره استفاده شده است. نتایج نشان دادند که بین عزت نفس با مهارت های ارتباطی(۰.۶۵) رابطه مثبت ومعنی دار ( ۰/۲۵وr=۰) بین عزت نفس با برندسازی(۰.۵۲)، رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین بین جهت گیری مذهبی با مهارت های ارتباطی(۰.۴۶) رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین جهت گیری مذهبی با برندسازی(۰،۳۹) رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد.

Keywords:

عزت نفس , جهت گیری مذهبی , مهارت ارتباطی , معلمان