بررسی رابطه شخصیت پیشرو با سازگاری اجتماعی و تحصیلی: با تبیین نقش میانجی هوش فرهنگی در دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان هریس

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه شخصیت پیشرو با سازگاری اجتماعی و تحصیلی با تبیین نقش میانجی هوش فرهنگی انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش را تمام دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان هریس در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل دادند که از میان آن ها بر اساس جدول مورگان ۲۴۲ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک، سازگاری اجتماعی سینها و سینگ، هوش فرهنگی آنگ و همکاران و شخصیت پیشرو پاربو بود که روایی و پایایی آن ها در پژوهش های قبلی مورد تائید قرار گرفته است. توصیف آماری متغیرهای پژوهش به کمک شاخص میانگین و انحراف معیار انجام شد و به منظور تحلیل فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون ساده و آزمون سوبل استفاده شد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین شخصیت پیشرو با سازگاری تحصیلی، اجتماعی و هوش فرهنگی رابطه معنی دار وجود دارد (P<۰,۰۱)؛ همچنین رابطه معنی دار بین هوش فرهنگی و سازگاری تحصیلی وجود نداشت (P>۰,۰۵). بر اساس نتایج آزمون سوبل نقش میانجی گری هوش فرهنگی در رابطه بین شخصیت پیشرو و سازگاری اجتماعی و تحصیلی نیز مورد تائید قرار گرفت (P<۰,۰۱).

Keywords:

شخصیت پیشرو , سازگاری اجتماعی , سازگاری تحصیلی , هوش فرهنگی