بررسی موانع فرزندآوری با رویکرد دینی و اجتماعی

اغلب وقتی پیرامون جمعیت صحبت می شود، می گویند عامل کاهش فرزندآوری بحث اقتصادی است و تا وقتی مشکلات اقتصادی و معیشتی حل نشده و مردم آینده امنی برای وضع معیشتی خود تصور نکنند، نباید از آنان توقع فرزندآوری داشت و فعالیت در این زمینه بی فایده است. عدم پاسخ به سوال مهم «فرهنگ یا اقتصاد»، بسیاری از افراد دغدغه مند را از تلاش و تبلیغ در جهت نجات آینده جمعیتی کشور از سیاه چال سالمندی منصرف کرده است. عمده این مشکلات به دور شدن ما از فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی ما برمی گردد؛ چرا که ما به وفور افرادهایی را در جامعه می بینیم که از لحاظ اقتصادی وضع مالی بسیار خوب و درآمدهای میلیاردی دارند، اما وقتی به خانواده آنها نگاه می کنیم متوجه می شویم که آن شخص صاحب دو فرزند است. در صدد آن نیستیم که بحث اقتصادی را تقلیل دهیم و بگوییم که بدون توجه به این مشکل، بچه دار شد؛ خیر، می گویم نباید آینده و زندگی خودمان را بر اساس یک سری آرمان هایی که بسیاری از آنها درواقع مانع اصلی برای عدم فرزندآوری نیست، گره بزنیم. مسئله آموزش وتحصیل در فرزندآوری بسیار مسئله مهمی است که متاسفانه دراین باره خوب کار نشده و آثار مخرب عدم فرزندآوری آن گلوی اجتماع را می فشارد. نویسنده در این پژوهش قصد دارد که به بررسی موانع فرزندآوری با رویکرد دینی و اجتماعی بپردازد.

Keywords:

فرزند آوری , تک فرزندی , تکریم خانواده , فقرمادی , تربیت صحیح