رابطه هوش چندگانه و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر گنبد کاووس

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش چندگانه و خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر گنبد کاووس انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر گنبد کاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل دادند که بر اساس آمار اخذ شده از آموزش و پرورش این شهرستان تعداد آنها ۶۳۸۲ نفر بود. بر اساس جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان ۳۶۱ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. به جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های هوش چندگانه گاردنر (۱۹۸۹)، خودکارآمدی موریس (۲۰۰۱) و پیشرفت تحصیلی هرمنس (۱۹۷۰) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه بیست در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) انجام گرفت. نتایج نشان داد که هوش چندگانه و خودکارآمدی قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی بودند. هوش چندگانه و مولفه هایش (زبانی – کلامی، منطقی – ریاضی، دیداری – فضایی، بدنی – جنبشی، میان فردی، درون فردی، موسیقایی، طبیعت گرا) با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معناداری داشت. خودکارآمدی و مولفه هایش (خودکارآمدی اجتماعی، خودکارامدی تحصیلی و خودکارامدی هیجانی) با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معناداری داشت.

Keywords:

هوش چندگانه , خودکارآمدی , پیشرفت تحصیلی