اثر تمرینات پلایومتریک به همراه فیدبک بر روی مکانیسم فرود تکواندوکاران مستعد آسیب لیگامنت متقاطع قدامی

یکی از الگوهای غلط اندام تحتانی والگوس داینامیک زانو است که پدیده ای چند بعدی است و درواقع به کینماتیک تغییر یافته ران و زانو اطلاق میشود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر اثر تمرینات پلایومتریک به همراه فیدبک بر روی مکانیسم فرود تکواندوکاران مستعد آسیب لیگامنت متقاطع-قدامی است. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی میباشد. از میان جامعه آماری، ۳۰ نفر آزمودنی در دامنه سنی۱۸ تا ۲۵ سال به صورت هدفمند و بر اساس معیارهای ورود و خروج به تحقیق انتخاب شده و سپس به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند.استفاده از تمرینات پلایومتریک ، تمرینات پرش – فرود و همچنین تمرینات ایزومتریک و ایزوتونیک با تعدیل و بهبود فعال سازی عضلات و کاهش اعمال بارهای وارد بر زانو در کاهش و پیشگیری از وقوع آسیبACL سودمند می باشند. در این میان نقش تمرینات پلیومتریک از نوع هاپینگ برای بهبود اجرا در ورزشکاران مشاهده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون شاپیرو ویلک و برای تعیین تفاوت های درون گروهی و بین گروهی از آزمون آنکواو تی زوجی با سطح معنی داری ۰۵/۰ درنظر گرفته شد.نتایج نشان داد که شش هفته تمرینات پلایومتریک به همراه فیدبک باعث بهبود مکانیسم فرود تکواندو کاران مستعد آسیب لیگامنت متقاطع قدامی از مرحله پیش آزمون تا مرحله پس آزمون شده است. همچنین نتایج نشان داد که میانگین خطاهای مکانیسم فرود تکواندوکاران مستعد آسیب لیگامنت متقاطع قدامی بطور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (۰۵/۰ > p). نتایج تحقیق حاکی از اثر بخشی تمرینات پلایومتریک همراه با فیدبک برالگوی حرکتی و مکانیسم فرود زانو بوده که با اثر بخشی انواع روشهای دیگر توانبخشی و اصلاحی همخوانی دارد.

Keywords:

آسیب لیگامنت متقاطع قدامی , تمرینات پلایومتریک , تمرینات هاپینگ