اثربخشی طرحواره درمانی بر ابعاد بلوغ عاطفی افراد با سابقه کودک آزاری

یکی از مشکلات اجتماعی افراد، بحث قربانیان کودک آزاری است که پیامدهای روانی - فردی و اجتماعی بسیاری را برای فرد آزار دیده بدنبال دارد. بنابراین این پژوهش به منظور اثربخشی طرحواره درمانی بر ابعادبلوغ عاطفی (عدم ثبات عاطفی، بازگشت عاطفی ، فروپاشی شخصیت، ناسازگاری اجتماعی و فقدان استقلال) افراد با سابقه کودک آزاری انجام شد .پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بودند. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه افراد با سابقه کودک آزاری در شهر اصفهان گروه کنترل بودند. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه افراد با سابقه کودک آزاری در شهر اصفهان ۱۴۰۰-۱۴۰۱ به مراکز مشاوره شهر اصفهان مراجعه کرده و دارای پرونده بودند، که با روش نمونه گیری هدفمند براساس ملاکهای ورودی، ۳۰ نفر از آنها انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) با جایگذاری تصادفی تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بلوغ عاطفی یاشویر و همکاران ( ۱۹۹۱ )، پرسشنامه کودک آزاری نوربخش ( ۱۳۹۱ ) و پرسشنامه طرحواره یانگ ( ۱۹۹۰ ) بود. یافته ها نشان دادند تاثیر طرحواره درمانی بر روی متغیر بلوغ عاطفی ۹ / ۷۲ بودکه نشان از معنادار بودن این درمان داشت (P<۰/۰۵). همچنین اثربخشی طرحواره درمانی بر روی همه مولفه های بلوغ عاطفی به ترتیب بازگشت عاطفی، ناسازگاری اجتماعی، عدم ثبات عاطفی، فقدان استقلال و فروپاشی شخصیت تاثیر معنادار داشت (P<۰/۰۵).

Keywords:

طرحواره درمانی , ابعاد بلوغ عاطفی , افراد با سابقه کودک آزاری