چگونه توانستم در شرایط بحران کرونا بی علاقگی دانش آموزانم به کلاس درس مجازی را برطرف و آنان را جذب کلاس کنم.

به دنبال شیوع ویروس کرونا، تعطیلی مدارس و لزوم تداوم آموزش در سال تحصیلی ۹۹، سیستم آموزشی ناگزیر از ارائه آموزش در شبکه های اجتماعی و آموزش سیار شدند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی راه های جذب دانش آموزان به کلاسهای مجازی و برطرف کردن بی علاقگی آنان نسبت به آموزش در شبکه های اجتماعی در شرایط بحران کرونا بود. برای بررسی این مسئله از ارزیابی و سنجش رفتارهای ورودی، روشهای مشاهده و سنجش رفتار دانش آموزان، مصاحبه با معلمین سال قبل و معاون آموزشی و پرورشی مدرسه، خود ارزیابی، ارزیابی همسالان و والدین و ارزشیابی فرایندی در طی مراحل تدریس استفاده شد. پس از بررسی دقیق نتایج، استفاده از راهبردهای کاربردی و ثبت تغییرات مشاهده شده، تغییر قابل توجهی در مشارکت دانش آموزان در فعالیتهای کلاسی، انجام منظم تکالیف، مشارکت در فعالیتها و تکالیف گروهی و داوطلبانه، کم شدن چشمگیر چت کردن و پیامهای غیر ضروری در حین تدریس، افزایش نمرات ارزیابیهای فرایندی و رضایتمندی والدین مشاهده شد . که نشان دهنده مفید بودن این روشها در جذب و افزایش علاقمندی دانش آموزان به کلاسهای درس سیار و اجتماعی بود.

Keywords:

بی علاقگی دانش آموزان , کلاسهای مجازی , بحران کرونا.